Osobowości II LO

Profesorowie wyższych uczelni

Gertruda Bełz – 1926. Była długoletnią drużynową w szkole. Po wojnie profesor matematyki w stanie Michigan w USA. Zginęła w wypadku samochodowym w Chicago w 1960r.

Artur Dybko – prof. dr hab. inż. – Politechnika Warszawska, Wydział Chemii.

Krzysztof Dybko – dr hab. prof. IF PAN, Instytut Fizyki Polskiej Akademii Nauk.

Barbara Emeryk–Szajewska – uczennica 1946, prof. dr hab. nauk medycznych (neurolog). Akademia Medyczna w Warszawie.

Elżbieta Nowakiewicz–Korobowicz – 1957, prof. dr hab. nauk medycznych. Katedra i Zakład Patomorfologii Akademii Medycznej w Lublinie.

Jadwiga Helena Mysakowska – 1923, prof. dr hab. Akademii Rolniczej w Lublinie. Córka organisty z Krasnobrodu.

Mieczysława Sekrecka – 1937, prof. dr hab. Filologii Romańskiej, KUL w Lublinie.

Zuzanna Węcławik – 1933, prof. dr hab. Uniwersytetu Warszawskiego.

Anna Zofia Zezuła–Szpyra – dr hab. weterynarii – Polska Akademia Nauk, Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności w Olsztynie.

Andrzej Stanisław Samborski – 1958, polski agronom i geograf, doktor habilitowany nauk rolniczych, profesor uczelni w Uczelni Państwowej im. Szymona Szymonowica w Zamościu i jej rektor w kadencjach 2016-2020 i 2020-2024.

Nauczyciele akademiccy i inne ze stopniem doktora

Apolonia Bis-Korzeń – 1950, doktor chemii Akademii Rolniczej w Lublinie.

Elżbieta Derkacz – 1967, doktor filozofii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach.

Teresa Fabijańska–Żurawska – 1951, doktor historii sztuki. Związana zawodowo z pałacem-muzeum w Łańcucie. Opublikowała m.in.: Powozownia w Łańcucie, Łańcut 1994. Hrubieszów – dzieje miasta i jego zabytków, Hrubieszów 1993.

Krystyna Jaworska – 1930, Akademia Medyczna w Lublinie.

Ewa Kania – 1968, doktor chemii – Politechnika we Wrocławiu.

Halina Marmurowska – 1965, Akademia Medyczna w Lublinie.

Zofia Maślińska–Nowak – 1939, doktor historii sztuki – Uniwersytet Jagielloński.

Irena Ptaszyna – 1952, Uniwersytet Gdański.

Bogumiła Sawa – 1957, doktor nauk humanistycznych. Urodziła się 27 stycznia 1940r. W  1978r. uzyskała stopień doktora na podstawie rozprawy „Przemiany Zamościa w latach 1772-1866”, przygotowanej pod kierunkiem profesora UMCS w Lublinie Tadeusza Menela. Jest autorką ponad dwustu artykułów o tematyce zamojskiej w czasopismach naukowych, popularnonaukowych i w prasie lokalnej. W 1998r. opublikowała książkę „Akademia Zamojska 1594-1994”  * Nauczyciele i wychowankowie Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Zamoyskiego w Zamościu 1916-1998” .

Maria Sieklucka – 1964, doktor farmacji.

Anna Tukendorf – doktor biochemii – Uniwersytet Marii-Curie Skłodowskiej w Lublinie.

Maria Janina Zezuła – 1950, doktor nauk rolniczych.

Literatki

Maria Cieślak–Lastowiecka – 1951. Urodziła się w Zamościu 26 maja 1933r. Pisała dla dzieci radiowe słuchowiska muzyczne, „Dobranocki”  i audycje matematyczne dla klas I i II. Były one publikowane w formie książeczek. Za twórczość radiową otrzymała w 1974r. wysoko cenioną międzynarodową nagrodę „Prix Japon”  w Saporro. Autorka obszernych pamiętników z lat 1941-1950. Zmarła 3 czerwca 1979r.

Elżbieta Duda–Staruchowa – uczennica (1921-1987). Pochodziła z rodziny polsko-węgierskiej. Matka – Elżbieta Egyhazy urodziła się w Komarnie nad Dunajem, ojciec Józef, w Samborze w Galicji. Przed wojna uczyła si e w zamojskim gimnazjum i już wtedy pisała wiersze, ale się nie zachowały. Jej matka prowadziła dużą kawiarnię we wschodniej stronie Rynku Wielkiego w Zamościu, stąd zamieszczony tutaj wiersz „Moja mama kwiaciarka” . Po II wojnie nie kontynuowała nauki, wyszła za mąż i została matką kilkorga dzieci. Do poezji wróciła w latach sześćdziesiątych. Niektóre liryki zachwycają dojrzałością i z tego względu zasługują na pamięć. Jej brat Józef Duda to zamojski artysta fotografik, natomiast bratanek Paweł jest twórcą znanego awangardowego teatru „Performer”  w Zamościu.

Urszula Kozioł – 1950. W końcu lat czterdziestych szkoła doczekała się sławnej wychowanki Urszuli Kazimiery-Kozioł. Jej nazwisko figuruje w niejednej encyklopedii i słowniku. Urodziła się w Rakówce nad Tanwią w ziemi biłgorajskiej, 20 czerwca 1931r., (na świadectwie wpisano jej błędną datę 20 marca). Według znawców literatury współczesnej i krytyki należy do najwybitniejszych współczesnych poetek polskich. Była jednym z ośmiorga dzieci w rodzinie nauczycielskiej Czesławy i Hipolita Kozłów. Uczyła się w szkole powszechnej w Ruszowie. Podczas okupacji na tajnych kompletach ukończyła pierwszą klasę gimnazjalną. Po wyzwoleniu złożyła egzamin do drugiej klasy, ale musiała wkrótce przerwać naukę z powodu przewlekłej choroby. Jak sama pisze, był dla niej sanatorium zamojski plac targowy, gdzie sprzedawała pączki smażone nocami przez rodziców (w ten sposób próbowali dorobić do niskich nauczycielskich pensji). W 1950r. Po ukończeniu liceum (w klasie humanistycznej) studiowała polonistykę we Wrocławiu, uzyskując dyplom I stopnia trzy lata później. Niewytypowana przez kolegów z tzw. aktywu zetempowskiego na studia magisterskie (II stopnia), zgodnie z obowiązującymi nakazami pracy zaczęła uczyć w Bystrzycy Kłodzkiej. Kilka lat później studiując zaocznie napisała pracę magisterską na temat sztuki opowiadania Ludwika Sztyrmera zapomnianego niesłusznie polskiego prozaika XIX wieku. Od 1952 lub 1953r. Była członkiem Koła Młodych Pisarzy przy wrocławskim oddziale Związku Literatów Polskich. Wśród kolegów piszących zrzeszonych w tym kole byli wtedy m.in. Stanisław Grochowiak, Aleksander Małachowski i Marek Hłasko. Debiutowała na łamach wrocławskiej Gazety Robotniczej w 1954r. cyklem „Notatnik ogrodnika” . Po powrocie do Wrocławia w 1956r. współredagowała nowe pismo studenckie „Poglądy”  połączone później z „Nowymi sygnałami” . W tym czasie wróciła do zawodu nauczycielskiego, w którym wytrwała kolejnych 15 lat. Od 1971r. Do dzisiaj pracuje w redakcji tygodnika „Odra” . Debiut książkowy to „Gumowe klocki”  z 1957r., który nie wzbudził szerszego zainteresowania. Sześć lat późnej ukazał się drugi tomik poezji „W rytmie korzeni” , który był prawdziwą rewelacją. W latach 1963-1973 zdobyła kilka liczących się nagród literackich, które dały jej sporo satysfakcji, bowiem w skład jury wchodzili wybitni krytycy i pisarze: Wisława Szymborska, Jarosław Iwaszkiewicz, Julian Przyboś, Artur Międzyrzecki, Arnold Słucki, Artur Sandauer i inni.

1.1963 – nagroda „Pióra” , Gdańsk

2.1964 – nagroda im. Broniewskiego

3.1965 – nagroda im. St. Piętaka

4.1965 – nagroda literacka Wrocławia

5.1967 – nagroda Festiwalu w Łodzi

6.1969 – nagroda im. Kościelskich z Genewy

7.1971 – nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia

8.1973 – nagroda Literacka Dolnośląskiej Prasy

W 1963r. została członkiem wrocławskiego oddziału Związku Literatów Polskich, przez jakiś czas była jego prezesem oraz członkiem Prezydium Zarządu Głównego.  W ciągu trzydziestu blisko lat debiutowała jeszcze kilkakrotnie: jako prozaik, felietonistka, autorka słuchowisk radiowych, dramaturg i autorka sztuk dla dzieci.

Do 1980r. opublikowała:

1.1957 – „Gumowe klocki” , wiersze, Ossolineum

2.1963 – „W rytmie korzeni” , wiersze, Ossolineum

3.1964 – „Postoje pamięci” , powieść, LSW (kolejne wydania 1973 i 1977)

4.1965 – „Smuga i promień” , wiersze, LSW

5.1967 – „Lista obecności” , wiersze, LSW

6. 1969 – „Poezje wybrane” , LSW

7.1971 – „Ptaki dla myśli” , powieść, LSW (II wyd. 1983)

8.1974 – „W rytmie słońca” , wiersze, WL

9.1976 – „Wybór wierszy” , Czytelnik

10.1978 – „Z poczekalni” , felietony, WL

11.1982 – „Trzy światy” , dramat, Czytelnik

12.1984 – „Noli me tangere” , opowiadania, PIW

Ponadto słuchowiska i sztuki dla dzieci:

13.1978 – „Król malowany”

14.1980 – „Podwórkowcy”

15.1980 – „Spartolino”

Kiedyś powiedziała o sobie: „Odnoszę wrażenie, że składania słów uczyłam się podobnie jak chodzenia. To wina kraju dzieciństwa. Świat, który mnie otaczał ledwo odrosłą od ziemi był pełen pieśni ludowej, malowniczego obyczaju wsi, cowieczornych śpiewów i opowieści”    

Maria Kusz–Matuszewska – 1950. Urodziła się 1 sierpnia 1931r. W 1996r. opublikowała cykl opowiadań „Miniony czas ulicy Browarnej w Zamościu”. Jest utalentowaną publicystką współpracującą z zamojska prasą.

Eleonora Mandeltort – 1923. Żona znanego poety Włodzimierza Słobodnika. Wybitna tłumaczka arcydzieł literatury rosyjskiej.

Helena Oleńska–Zalewska – 1928. Ukończyła romanistykę w paryskiej Sorbonie. Opublikowała powieści: „Pożegnanie z Hawaną”  oraz w 1963r. „W płomieniu zapałki” .

Barbara Rybałtowska – 1953. Urodzona 9 października 1936r. W Warszawie. Ukończyła  filologię polską w Uniwersytecie Warszawskim. Pracę artystyczną zaczynała w studenckich kabaretach. Dzięki działalności w Zespole Pieśni i Tańca „Mazowsze” , trafiła na estradę i do warszawskiego teatru „Syrena” . Tłumaczy wiersze i prozę z języka rosyjskiego i francuskiego. Jest autorką tekstów estradowych i piosenek (kilka wielkich przebojów). Pracowała jako dziennikarka. Dorobek pisarski to m.in.:

1.Irena Jarocka (1977)

2.Barbara Brylska w najtrudniejszej roli (1993)

3.Barbara Wrzesińska przed sądem (1994)

4.Romans w Paryżu (1994)

5.Bez pożegnania (1995)

6.Szkoła pod Baobabem (1995)

7.Koło graniaste (1996)

8.Kuszenie losu (1998)

9.Iga Cembrzyńska sama i w duecie

10.Stefan Rachoń

Dziennikarki

Halina Biała–Górska – 1960. Urodziła się 12 stycznia 1943r. w Ruskich Piaskach. Najpierw była Szkoła Podstawowa nr 7 w Zamościu (tzw. ćwiczeniówka), potem Liceum Ogólnokształcące (1956-1960), a w końcu studia (1960-1965) na wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Początkowo pracowała na kolei (uwarunkowania rodzinne). Od 1975r. w różnych instytucjach zajmujących się szeroko pojętą kulturą. U „schyłku”  swojej zawodowej drogi (1985-1995) w Wojewódzki Domu Kultury zajmowała się, niejako z urzędu, przygotowywaniem kolejnych numerów Zamojskiego Kwartalnika Kulturalnego. I to jest jej największy sukces życiowy. Od 1985r. była sekretarzem redakcji, a w 1992r. została redaktorem odpowiedzialnym za całość pisma. Jak pisze Andrzej Kędziora (Ludzie „Kwartalnika” , W: ZKK, nr 3 (41) 1994, s.52) „Jest autorką największej liczby artykułów w tym czasopiśmie (kilkaset), a to m. in. dlatego, że gdy nie znajdzie chętnego, sama się musi zająć tematem. Jej specjalnością są jubileuszowe materiały dokumentacyjne imprez i placówek kultury. To jej uporowi, pogodzie ducha i entuzjazmowi, a nie kolejnym naczelnym redaktorom zawdzięcza ZKK punktualne ukazywanie się i fakt, że stanowi lekturę ciekawą, oczekiwaną przez stałe grono czytelników” .

Zofia Karp–Chomicz – 1969, dziennikarka radiowa.

Anna Prystupa – 1964. Urodziła się 3 stycznia 1946r. w Zamościu. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 3 zaczęła naukę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej. W 1969r. Skoczyła studia na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UMCS w Lublinie. Od 1973r. pracuje w Zamojskim Domu Kultury. Jako kierownik działu wydawnictw organizowała w 1984r. redakcję Zamojskiego Kwartalnika Kulturalnego i przygotowywała pierwsze numery tego czasopisma. Pełniła poza tym funkcję sekretarza redakcji. W 1996r. ponownie zajęła się Zamojskim Kwartalnikiem Kulturalnym jako redaktor odpowiedzialny. Od tego czasu kwartalnik jest coraz piękniejszy (fantastyczne kolorowe okładki i papier kredowy) oraz bogatszy merytorycznie. Był i jest regionalnym ewenementem wydawniczym w skali kraju. Zamojski Kwartalnik będzie z pewnością kiedyś najbardziej wartościową spuścizną zamojskich regionalistów, artystów plastyków i fotografików, poetów i prozaików oraz konserwatorów zabytków ostatnich dwóch dekad mijającego właśnie dwudziestego stulecia. Duża w tym zasługa Anny Prystupy.

Artystki malarki

Jadwiga Lesiewska–Roździałowska – 1902. Urodziła się 1 marca 1902r. W Białej Podlaskiej. Dzieciństwo i młodość spędziła w Zamościu. W 1922r. zdała maturę w naszej szkole. Trzy lata później, po pomyślnym konkursowym egzaminie do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie została przyjęta do pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego. Studia musiała przerwać. Później kontynuowała je w szkłach artystycznych: Mehoffera w Lublinie i Blanki Merceze w Warszawie. Jednocześnie pracowała zarobkowo. W1938r. Pokazano jej prace na wystawie w salach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, czyli w „Zachęcie” .

Druga wojna rzuciła malarkę poza granice kraju. Znalazła wówczas punkt oparcia na Białorusi, ojczyźnie męża. W 1948r. została kandydatką, a następnie (1957) członkiem Związku Artystów Plastyków ZSRR. Od 1946r. wystawia w Moskwie, Bukareszcie, Warszawie i Finlandii. W latach siedemdziesiątych miała wystawy indywidualne w Mińsku, Grodnie i Mołodecznie. Uprawiała głównie portret i martwą naturę. W Muzeum Okręgowym w Zamościu znajduje się 25 jej obrazów z lat 1967-1968. Są to przeważnie portrety mieszkańców Kaukazu i Cyganów.

Weronika Wawryn – 1927. Sędziwa już dzisiaj p. Weronika zasługuje na miano wybitnej absolwentki z dwóch powodów: jako artystka-malarka oraz jako nauczycielka kilku pokoleń zamojskiej młodzieży. W ciągu blisko pięćdziesięciu lat pracy w szkołach średnich przekazała młodzieży całe swoje doświadczenie i wiedzę.

Urodziła się w 1908r. w Płoskiem k. Zamościa. Jej rodzice, Aniela i Hipolit zajmowali się rolnictwem. Po maturze studiowała malarstwo (1927-1932) na wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Była uczennicą prof. Ludomira Ślendzińskiego. Po studiach odbyła praktykę w macierzystym gimnazjum u swego nauczyciela rysunków Edwarda Kopcińskiego. Pierwszą nauczycielską pracę podjęła w Tomaszowie Lubelskim. Kiedy wybuchła wojna mieszkała w Szczebrzeszynie, uczestnicząc w tajnym nauczaniu. Nauka odbywała się m. in. w łazience szpitala, którego dyrektorem był dr Zygmunt Klukowski.  W latach 1945-1947 pracowała w naszej szkole, po czym przeniosła się do Liceum Plastycznego, gdzie uczyła historii sztuki i malarstwa przez blisko czterdzieści lat. Prezentowała swoje obrazy, głównie pejzaże i martwe natury na wystawach w Muzeum Okręgowym w Zamościu. W Białymstoku (lata siedemdziesiąte) uczestniczyła w wielkiej wystawie prac byłych uczniów i profesorów Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu w Wilnie. 8 marca 1980r. Na otwarcie Galerii Sztuki Współczesnej w Zamościu również wystawiano jej obrazy.

Zofia Kulaszyńska–Couret – uczennica (1909-1995). Urodziła się w Zamościu, 10 marca 1909r. w drewnianym dworku przy ulicy Zacisze. Uczyła się w naszej szkole. Po zakończeniu siódmej klasy gimnazjalnej przerwała naukę ze względów zdrowotnych i przeniosła się do Warszawy. Tam studiowała w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. W 1930r. wyjechała do Paryża, by doskonalić swoje umiejętności w pracowni wielkiej polskiej malarki Olgi Boznańskiej. Łączyły je bardzo bliskie stosunki. Pozowała jej do obrazów i podpatrywała przy pracy.

Z Paryżem i Francją związała się na stałe w 1933r. poprzez małżeństwo z Andre Couretem,  profesorem rysunku, a następnie dyrektorem jednego z paryskich liceów. Pierwsze sukcesy artystyczne zaczyna odnosić w 1936r., prezentując swoje prace na prestiżowym „XIV Salon des Tuilleris”. Wystawia także w Polsce obok takich malarzy jak: Nina Aleksandrowicz, Olga Boznańska, Tytus Czyżewski, Konstanty Brandel.

Po wojnie odkrywa egzotykę Antyli i Afryki Północnej. W latach 1946-1947 przebywała na Martynice, a następnie w Mali (1952-53). Od 1954r. Mieszkała 2 lata w Kamerunie, kierując Centrum Sztuki w Ebolowa. Kilkakrotnie odwiedza Gabon i Wybrzeże Kości Słoniowej. Z tego okresu pochodzi seria interesujących portretów Murzynów i Murzynek przy pracy, w tańcu i w innych scenach z życia.

Wiesława Koziołkiewicz – 1954. Od 1974r. mieszka i tworzy w Los Angeles.

Wychowanki, które z różnych względów zasłużyły sobie na pamięć

Barbara Basińska – 1954. Ukończyła warszawską Akademię Wychowania Fizycznego. Wybitna lekkoatletka, reprezentantka Polski. W tabeli dziesięciu najlepszych sportsmenek województwa lubelskiego w 1955r., jej nazwisko wymieniono pięciokrotnie:

1.oszczep I miejsce, 42,00m

2.rzut dyskiem I miejsce

3.skok wzwyż III miejsce

4.rzut kulą III miejsce

5.dystans 80m przez płotki IV miejsce

Startowała w barwach klubu sportowego Unia Zamość.

Barbara Bisch – 1951. Urodzona w 1933r. w Zamościu, w rodzinie nauczycielskiej. Ukończyła Akademię Medyczną w Lublinie – Wydział Farmacji. Uzdolniona tanecznie zagrała główne role w dwóch słynnych i niezapomnianych szkolnych przedstawieniach baletowych końca lat czterdziestych: „Wieszczka lalek”  i „Laleczka z saskiej porcelany” . Ponad trzydzieści lat pracuje aktywnie w Warszawskim Kole Zamościan im. Michała Pieszki, pełniąc m. in. funkcję skarbnika. Jest również silnie związana z Drużyną Harcerek z Dawnych Lat – „Zamościanki” (1919-1949).

Alicja Bratkowska – 1969. Solistka szkolnych zespołów wokalnych.

Wiesława Ćwik–Papierska – 1951. Urodziła się w 1934r. w Zamościu. Ukończyła filologię polską w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Związana od dziesięcioleci ze szkolnictwem warszawskim. Współzałożycielka ogólnopolskiego Towarzystwa Nauczycieli Bibliotekarzy Szkół Polskich (1992r.) i  czasopisma metodycznego „Biblioteka w szkole”. Pracuje w Warszawskim Kole Zamościan im. Michała Pieszki w Drużynie Harcerek z Dawnych Lat – „Zamościanki” (1918-1949). Maluje i pisze wiersze – także związane z Zamościem. Jest autorką wielu publikacji fachowych z dziedziny bibliotekarstwa.

Maria Domaniewska–Małaszewska – 1947. Jej niezwykła pamięć, wiedza i własne bogate archiwum fotograficzne ogromnie wzbogaciły tę książkę.

Irena Domina–Dużyńska – 1969. Pierwsza długoletnia solistka Polskiej Orkiestry Włościańskiej im. Karola Namysłowskiego w Zamościu.

Iwona Kowerska–Ciecierska – 1962. Ukończyła architekturę w Politechnice Warszawskiej. Dziesięć lat pracowała jako starszy asystent projektowania na tejże uczelni. Brała udział w licznych zamkniętych konkursach, zajmując często pierwsze miejsca (m. in. projekt Akademii Wojskowej w Bagdadzie i kilka rezydencji w Niemczech). Obecnie projektuje wille i wnętrza. Publikuje swoje prace w czasopismach fachowych: „Murator” , „Dobre wnętrze” , „Architektura” , „Dom”  i inne.

Helena Krawczyk – wybitna szkolna recytatorka.

Jadwiga Emilia Malinowska – 1960. Jedna z najpiękniejszych uczennic naszej szkoły.

Maria Ludwika Lesman – 1930. Córka wielkiego poety Bolesława Leśmiana.

Halina Mojsiejewicz – 1945.

Krystyna Wolska – 1945.

Barbara Kowalko – 1949. Pierwszy po wojnie poczet sztandarowy.

Irena Nowakowska–Polkowska – 1953. Autorka rękopiśmiennych pamiętników z lat szkolnych 1949-1953 oraz kilkuletniego pobytu w Kanadzie w latach dziewięćdziesiątych.

Roma Pawłowska – uczennica. W latach międzywojennych aktorka teatrów krakowskich. Była córka nauczycielki języka francuskiego w gimnazjum – Ludwiki Pawłowskiej. Je dwaj bracia Wacław i Kazimierz również zostali aktorami (relacja Janiny Bojarczukowej).

Anna Peresada – 1958. Pierwsza olimpijka z chemii.

Anna Przytułówna – 1926. Redaktorka dwutygodnika uczennic i harcerek „Wśród nas”  (1924).

Janina Sierkowska–Gąsiorowska – 1954. Urodziła się 25 października 1936r. w Lipsku koło Zamościa. Studiowała mikrobiologię na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS w Lublinie. W 1983r. „Tygodnik Zamojski”  ogłosił plebiscyt na matkę chrzestną statku m/s „Ziemia zamojska” . Wzięło w niej udział siedemnaście kandydatek z województwa zamojskiego. Wygrała go i została pierwszą matką chrzestną statku w Polsce, wybraną w drodze głosowania. 2 lutego 1984r. dokonała symbolicznego chrztu „Ziemi zamojskiej”  w argentyńskiej stoczni ASTILLEROS ALIANZA S.A. w Buenos Aires.

17 września 1984r. statek przypłynął do Szczecina, gdzie miało miejsce uroczyste podniesienie bandery. W ceremonii uczestniczyło 850 osób z Zamościa i województwa zamojskiego. Grała Polska Orkiestra Włościańska im. Karola Namysłowskiego. Jej ówczesny dyrygent Adam Kowalczyk skomponował z tej okazji pieśń okolicznościową. Janina Gąsiorowska prowadzi od 1984r. do chwili obecnej tzw. działalność patronacką (utrzymuje stały kontakt ze statkiem, organizuje prelekcje dla dzieci i młodzieży). Pełni funkcję wiceprzewodniczącej Krajowego Klubu Matek Chrzestnych Statków Polskiej Żeglugi Morskiej. W 1986r. przybyło do Zamościa dwadzieścia matek chrzestnych z całej Polski na spotkanie z naszymi władzami, dziećmi i młodzieżą. Była wśród nich m. in. najwybitniejsza polska sportsmenka – Irena Szewińska, która zainaugurowała działalność klasy morskiej w Szkole Podstawowej nr 3.

Ewa Szajnowska – 1957. Pierwsza olimpijka z matematyki.

Anna Maria Sokołowska – 1965. Stewardessa Polskich Linii Lotniczych „Lot”. Jedna z najpiękniejszych uczennic naszej szkoły. Zwiedziła prawie cały świat, potwierdzając wszędzie znaną powszechnie opinię o wielkiej urodzie Polek.

Alicja Trefler – 1951. Urodzona w 1932r. w Zamościu. Ukończyła Filologię Polską w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Całe jej zawodowe życie związane jest ze szkolnictwem. Od 1980r. zastępca prezesa, a od 1997r. prezes Warszawskiego Koła Zamościan. Uczestniczyła w pracach nad kodeksem etyki nauczycielskiej, który ukazał się drukiem w 1996r.

Inicjatorka spotkań harcerskich pokoleń (1918-1949) odbywających się w Zamościu corocznie od 1994r. w drugą sobotę i niedzielę września oraz drużynowa w Drużynie Harcerek z Dawnych Lat – „Zamościanki” . Opublikowała w 1997r. w serii Biblioteka Poetów: „Kantobery Tymowski (1790-1850), Poezje wybrane” .

Zofia Truszowska – uczennica IV klasy gimnazjum w 1919r. Jej portret wykonany ołówkiem przez nauczyciela rysunków, wybitnego artystę malarza Pawła Gajewskiego pochodzącego z Zamojszczyzny, jest jednym z nielicznych dzieł sztuki związanym bezpośrednio z historią liceum Marii Konopnickiej.

Gertruda Zając–Sowińska – 1995. Historyk – regionalista. Opublikowała m. in.:

1.Zamojskie szkolnictwo średnie w czasie zaborów (1867-1914).

2.„Rocznik Zamojski” T.I., Zamość 1984.

3.Inicjatywy i instytucje kulturalne w Zamościu w latach 1867-1914, „Rocznik Zamojski” T.I., Zamość 1988.

4.Udział Żydów w życiu kulturalnym Zamościa w latach 1867-1914, Warszawa 1990.

Źródło: Monografia: „Dziewczęta w fartuszkach, czyli Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Zamościu 1960-1970” autorstwa Bogumiły Sawy, Zamość 2016.